Sklejka jest to wielowarstwowy produkt złożony z cienkich warstw forniru. Powłoki ułożonego są tak, aby włókna kolejnych warstw przebiegały w stosunku do siebie prostopadle. Warstwy skleja się ze sobą w specjalnych prasach z wykorzystaniem klejów oraz wysokiego nacisku. Dzięki temu, że składa się z kilku warstw, siły, i odkształcenia powstające na skutek zmiany wilgotności otoczenia niwelują się, i w ten sposób sklejka jest mniej podatna na naprężenia, oraz naprzemienną ekspansję i kurczenie się na które podatne jest zwykłe drewno. Zbudowana w ten sposób płyta może mieć grubość od 3 do 50 mm, o formacie dochodzącym do 1250 x 2440 mm, przy czym jest dużo silniejsza i stabilniejsza niż gdyby była wykonana z elementów z drewna litego. Sklejka może być wykonywana na bazie różnych gatunków drewna zarówno liściastych (brzozowe, olchowe, bukowe) jak i iglastych (sosnowych).

Fornir są to cienkie płaty drewna uzyskiwane przez skrawanie płaskie lub obwodowe. Płyty mają grubość od 0.1 do 8 mm. Surowiec dzieli się ze względu na zastosowanie na okleiny i obłogi. Te pierwsze powinny efektownie wyglądać, natomiast drugie, służą do produkcji płyt stolarskich. Powinna cechować je przede wszystkim duża wytrzymałość. Najczęściej otrzymuje się go z drewna bukowego, olchowego, sosnowego, klonowego czy jesionowego. Na fornir nadaje się tylko drewno okrągłe o dużych średnicach. Uplastycznienie przeprowadza się przez gotowanie surowca w wodzie lub naparowywanie parą nasyconą. Suszenie forniru do wilgotności 15–18% odbywa się za pomocą suszarek rolkowych lub suszarek taśmowych.